Loading ...21. De Gouden Kooi
Op de drempel van het nieuwe millennium kwam Bart Spring in ‘t Veld als winnaar het Big Brother-huis in Almere uitgehuppeld – een geheel nieuw soort beroemdheid. Zijn navolgers stonden al te dringen in de coulissen. Bart wil inmiddels niks meer weten van Big Brother, maar wij konden geen genoeg krijgen van dit geniale format. Dus keken we in de jaren die volgden ook naar De Bus en The Bar en de eindeloze reeksen Big Brothers. Maar zo verpletterend als de eerste keer werd het nooit meer. Totdat BB-uitvinder John de Mol de Platonische vorm van reality tv wist te benaderen met De Gouden Kooi, waarmee hij ons weer volstrekt hypnotiseerde.
De formule was toen al flink vertimmerd. Voor de eerste BB serie werden kandidaten nog uitgebreid psychologisch gescreend. Honderd dagen live op televisie was net zoiets als de ruimte in gaan, daar had je een batterij aan techniek, de stalen zenuwen van Hummie van de Tonnekreek en stabiele persoonlijkheden voor nodig. Maar De Mol had het genie om die gedachte om te draaien. Op zijn eigen zender Talpa kregen juist de meest labiele psychopaten een plekje in in principe onbeperkt durende reality soap. Het zorgde voor de meest extreme televisie van het decennium.
We vonden het gedurende de maanden die volgenden afwisselend fascinerend en vervelend, en soms oprecht shoquerend, de strapatsen van Brian, Huub, Claire, Amanda en Terror Jaap in hun ‘miljonairsvilla’ in Eemnes. De Mol’s droom -een dagelijkse soap met echte mensen- leek uit te komen met stevige ruzies, een huwelijk, en een zwangerschap. Maar onderweg moest De Mol aan den lijve ondervinden dat je tv-zenders, net als banken 24, niet naar jezelf kunt noemen. Talpa redde het niet en na de overname door RTL werd DGK al snel gesloten.
Maar voordat DGK de meest zuivere vorm van Reality Soap was geworden, was dat al hét dominante televisiegenre van de jaren nul geworden. Beroemdheden van Ozzy Osbourne tot Adam Curry en Frans Bauer lieten zich dag in dag uit volgen door een cameracrew voor de reality van hun leven. Ook opgesloten in miljonairsvilla, maar dan wel die van zichzelf. Daarnaast had het genre een enorme invloed op, tsja waarop eigenlijk niet? Interviews, liefdadigheidsacties, ziekenhuisseries, natuurfilms, dramaseries voor jongeren, huisverbouw-, kook-, antropologie-, gezondheids- en dating-programma’s kregen allemaal een eigen dosis reality. En talentenjachten natuurlijk, maar dat is weer een heel ander verhaal.
Ook gesignaleerd: Expeditie Robinson, Wie is de Mol?
Jaren negentig equivalent: Man/vrouw-in-de-straat interviews
Lezersvraag: Aan welke reality serie was jij verslaafd?
4 reacties
The barefoot bushman, Man vs Wild (Bear Gryllis, de man die alles eet dat beweegt), alle Ray Mears (de enige man die dikker uit een survival situatie komt dan dat ie erin gaat).
Mythbusters (sja, valt ook onder reality…)
Och, bijna vergeten… heb nog even zelf in Hotel BB gezeten… dat was wel lollig… ik werd er na een uur uitgebonjourd omdat ik samen met de knaap die ik daar kende de Internet beveiliging aan het omzeilen was.
Kreeg een briefje van de redactie ‘Heren, dit is NIET de bedoeling!’ Ik dacht, dit is toch reality? Ach…
Ja, Ultimate Survivorman Bear! Hoewel… reality?
Ook: Deadliest Catch (ook discovery)
Zielige honden-redoperaties op Animal planet.
En vooral toch ook hersenloze nep-reality als the Hills.
O, en het genre gezonder leven/afvalprogramma’s: iemand ziet zijn bodyscan, krijgt driehonderd bevroren kroketten op de keukentafel gedeponeerd, schrikt zich wild, en ziet er na 6 weken opeens blozend en gezond uit.
Alleen verslaafd geweest aan Expeditie Robinson: heerlijke ontmaskering van de mensheid! Jammer dat ze de formule steeds aanpasten; ik haakte af bij die editie die begon met wel honderd ‘kandi’s’.