Loading ...20. TomTom
In de jaren nul werden onze liefdesrelaties een stuk beter. Want ruzies in de auto behoorden ineens tot de vorige eeuw. Hoezo? Welnu, in de jaren nul kwam tot ons: de TomTom.
Natuurlijk, we fantaseerden al lang over de tijd dat robots ons leven makkelijker zouden maken. Chriet Titulaer liet ons in de jaren tachtig apparaten zien die tegen ons praatten. Maar de TomTom was het eerste apparaat dat de gewone man gewoon aan kon schaffen.
De stem mocht je zelf uitkiezen, en dat maakte het bijna onmogelijk om níét een diep en zinvol contact met het navigatiesysteem te ontwikkelen. “Probeer om te keren,” suggereerde Bram (of Eva, of wie dan ook) rustig, en zonder enige agressie. Als je niet deed wat hij/zij wilde, dan berekende hij/zij snel iets anders. En dat zonder zuchten en steunen. Als je je bestemming bereikt had, zei Bram rustig: ‘Bestemming bereikt’. Hele volksstammen geografisch uitgedaagde mensen durfden ineens wél dat dagtochtje naar Beetsterzwaag te maken. Knooppunt Rottepolderplein werd een eitje. En de Boulevard Périférique? Ha, daar lachten we om met de TomTom. Zelfs in afgelegen dorpjes in Zuid Spanje konden we doen alsof we er al jaren woonden.
Toen de TomTom er net was, werden er nog wel eens auto’s opengebroken vanwege de zuignap-afdruk die nog op het raam te zien was. Eind jaren nul was de TomTom al zo betaalbaar geworden dat dat niet meer gebeurde.
Het enige probleem met de TomTom bleek het updaten; als er een nieuwe weg werd aangelegd, dacht de TomTom dat je met 120 kilometer per uur door een weide reed. Natuurlijk, er zat software bij waardoor updaten theoretisch kon – maar op het hoofdkantoor van top50vandejarennul is dat niemand ooit gelukt. Onze computers crashten keer op keer – en dan was er ineens geen rustige stem die je weer uit de penarie hielp.
Maar over het algemeen maakt de TomTom ons leven mooier, rustiger en harmonieuzer. De enige ruzies die nu nog in de auto kunnen ontstaan is tussen diegenen die de TomTom blind volgen, en de rebellen die het beter weten en toch hun eigen zin doordrijven. Tevergeefs: De TomTom heeft altijd gelijk.
P.S. Het mooiste TomTomfeit: de stemmen “Bram” en “Eva” werd ingesproken door mensen die ook echt Bram (Bart) en Eva (Zeijlstra) heten. Deze hang naar nonfictie is ook heel erg jaren nul. (Zie ook: Reality 21)
Ook gesignaleerd: InterCapping, Google Maps
Lezersvraag: Welk apparaat bestuurt uw leven?
5 reacties
Ik kan niet rijden. En dan nog kan ik zo’n ding gebruiken… voor in het nieuwe decennium: een iphone met kompas voor mij, om te beginnen.
TomTom in Europa en U.S. en MapKing in Azie (wel even wennen aan het drukke aziatische (visuele) gegil vanuit je phone…)
:) heerlijks uit de nieuwe tijd, waardoor ik (als bijrijder) toch het stratenboek en de kaart ben gaan herwaarderen. Doordat je je ineens realiseert dat je echt niet weet waar je rijdt, maar dat je wel GOED zit, ga ik t weer eens opzoeken op de kaart. Voor mij is het lijstje op de Iphone van Googlemaps samen met de kaart het beste als bijrijder! Leuk en goed te doen.
Geliefde heeft in Taiwan eens Nederlandse aanwijzingen voor een nieuwe Tomtom moeten inlezen. Ik hoop dat een van d’r vervelende exen het apparaat met haar stem aanschaft en tandenknarsend de aanwijzingen moet opvolgen.
Ik wil wel een Tomtom met aanwijzingen voorgelezen door Bob Dylan. “Turn left. Maybe? I dunno.” Hij schijnt in gesprek te zijn met een bedrijf om zn stem te lenen.
Maar al met al heb ik nog geen tomtom. Wel een Ipod met teveel podcasts en daar ben ik slaaf van.
De Garmin Nüvi natuurlijk. En dan het geluid uit want ik vind het vreselijk als zo’n computerdame (Miep Miep) tegen me aan het praten is onder het rijden.